Ελευθερος με περιοριστικούς όρους ο αναρχικός συντροφος Χρήστος Στρατηγόπουλος

Σήμερα το πρωί 30 ιουλιου το δικαστήριο της Πάτρας αποφάσισε να αφεθεί ελεύθερος ο Χρήστος Στρατηγόπουλος, με περιοριστικούς όρους.

Η δίκη, λόγω απουσίας μαρτύρων, αναβάλλεται γαι τις 5 Νόεμβρη 2012


Κείμενα και σημειώσεις του Alfredo M. Bonanno

06/03/2010

by Πρακτορείο Rioters

Εισαγωγικό σημείωμα:

Ο Alfredo Maria Bonanno, γεννημένος το 1937 στην Κατάνη της Σικελίας, είναι απ’ τους πιο πολυγράφους σύγχρονους αναρχικούς, υπεύθυνος των εκδόσεων Anarchismo, αλλά και άλλων εκδοτικών εγχειρημάτων. Το 1977 καταδικάστηκε για το βιβλίο του La Gioia Armata (Οπλισμένη Ευτυχία), σε 18 μήνες φυλάκισης. Το βιβλίο αυτό είχε κυκλοφορήσει σε μια ιστορική στιγμή που το ιταλικό επαναστατικό κίνημα περνούσε ανοιχτά στην επίθεση, ενώ ανάλογες ήταν οι συνθήκες και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Ισπανία, Αγγλία) και το ζήτημα της βίας βρισκόταν στην καθημερινή διάταξη. Η συνεισφορά του έγκειται σε έναν εορτασμό της διάχυτης ταξικής βίας που απελευθερώνει και ικανοποιεί το άτομο, αλλά ταυτόχρονα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την εμφάνιση του ένοπλου κόμματος, που περιορίζει την ταξική σύγκρουση σε μια μιλιταριστική διάσταση, επιβάλλοντας τη μεσολάβηση μιας μικρής μειοψηφίας ένοπλων στην πολυπλοκότητα δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που αγωνίζονταν με κάθε μέσο ενάντια στην τρέχουσα αναδιοργάνωση του Κεφαλαίου, που εκείνη τη στιγμή φαινόταν ασθενής. Στο πνεύμα του βιβλίου, κάθε αυθεντική απελευθερωτική και καταστροφική δράση, προέρχεται από μια λογική ικανοποίησης απ’ τον αγώνα, κι όχι ενός αυτοθυσιαζόμενου καθήκοντος σύμφωνου με τις ντιρεκτίβες μιας μικρο-γραφειοκρατίας. Το ιταλικό ανώτατο δικαστήριο διέταξε την καταστροφή των αντιτύπων του βιβλίου που κυκλοφορούσαν στο εμπόριο, ενώ απέστειλε εγκύκλιο στις δημόσιες βιβλιοθήκες να ξεφορτωθούν τα αντίτυπα που πιθανώς είχαν. Αρκετοί βιβλιοθηκάριοι αντιτάθηκαν σ’ αυτήν την ναζιστικής έμπνευσης τακτική. Απαγορεύτηκε γενικά η κυκλοφορία του, ενώ κατασχέθηκαν αντίτυπα που διέθεταν στα σπίτια τους αναρχικοί αγωνιστές στα πλαίσια αστυνομικών επιχειρήσεων-εισβολών κατ’ οίκων. Λίγο αργότερα, ο συγγραφέας κατηγορήθηκε ως “υποκινητής” της Azione Rivoluzionaria, μιας ένοπλης οργάνωσης του 1976-79, που δρούσε βάσει “ομάδων συγγενείας” σε όλη την κεντρική Ιταλία, εναντίον κυρίως εφημερίδων και κομματικών γραφείων, και ανάλογων “χειραγωγικών μηχανισμών κατασκευής της συναίνεσης”. Στα 1979 η οργάνωση πρακτικά διαλύεται με την προσαγωγή 86 ατόμων και τη σύλληψη των Salvatore Cinieri και Gianfranco Faina. Ο πρώτος θα πεθάνει στη φυλακή σε συμπλοκή με ποινικούς κρατουμένους, όταν υπερασπίστηκε έναν κρατούμενο που θεωρούνταν ύποπτος για κατάδοση σχεδίου απόδρασης, ενώ ο δεύτερος θα αφεθεί ελεύθερος να πεθάνει από καρκίνο του πνεύμονος, όταν του διαγνώστηκε όγκος κατά την κράτησή του.

Με την υποχώρηση του κινήματος, το ενδιαφέρον του συγγραφέα στράφηκε στην κριτική των παραδοσιακών συνδικαλιστικών και οργανωτικών δομών, καθώς και στις νέες μητροπολιτικές εξεγέρσεις, που επανεμφανίζονται στη δύση σταθερά μετά το ’80, χωρίς την καθοδήγηση κανενός κόμματος, χωρίς φανερά αιτήματα κλπ. Κάποια απ’ τα πιο γνωστά έργα του, που κυκλοφορούν στα αγγλικά χάρη στο μεταφραστικό έργο της Jean Weir, είναι και τα The Anarchist Tension, Anarchism and the National Liberation Struggle, A Critique of Syndicalist Methods, For An Anti-authoritarian Insurrectionalist International (Μάλλον εξαντλημένη στα ελληνικά μπροσούρα Για μια Αντιεξουσιαστική Εξεγερτική Διεθνή, από τις εκδόσεις Επαναστατική Αυτοοργάνωση), Let’s Destroy Work, Let’s Destroy the Economy, Palestine Mon Amour, Locked Up, From Riot to Insurrection, κείμενα για τον Χέγκελ, τον Στίρνερ, τον συνδικαλισμό και την εργατική αυτονομία κ.α. Η γνωστή πολύχρονη δραστηριότητά του τον καθιστά και στόχο των κατασταλτικών οργανισμών, έτσι στις 2 Φλεβάρη 1989, στα πλαίσια μιας επιχείρησης των Digos (κάτι σαν ιταλικά εκάμ) μετά από ληστεία επιφανούς κοσμηματοπωλείου, με εισβολές σε καταλήψεις και σπίτια αναρχικών, θα συλληφθεί μαζί με τον Giuseppe Stasi και θα καταδικαστούν σε 68 και 54 μήνες φυλάκισης, αντίστοιχα. Ξανά την νύχτα της 19ης Ιούνη 1997, σε επιχείρηση-”σκούπα” των ιταλικών υπηρεσιών ασφαλείας εναντίον αναρχικών καταλήψεων και εκατοντάδων σπιτιών σε όλη τη χώρα, που θα ακολουθήσει την βόμβα στο Palazzo Marino του Μιλάνο, ο Bonanno συλλαμβάνεται μαζί με εκατοντάδες άλλους αναρχικούς.

Στις 2 Φλεβάρη του 2003, επίσης, θα καταδικαστεί σε 6 χρόνια φυλάκισης και 2.000 ευρώ πρόστιμο για ένοπλη ληστεία, στα πλαίσια της “Δίκης Marini”, στην οποία αναρχικοί αγωνιστές καταδικάστηκαν βάσει του ιταλικού θεωρήματος Marini, σύμφωνα με το οποίο όλοι οι αναρχικοι της χώρας (καταλήψεις, ομάδες αλληλεγγύης σε φυλακισμένους, σε μετανάστες κλπ) είναι μέλη μιας “ένοπλης οργάνωσης με σκοπό την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος”. Για την οργάνωση αυτήν, επινόησαν μέχρι κι ένα (ανύπαρκτο μέχρι τότε και γελοίο) όνομα: ORAI-”Εξεγερσιακή αναρχική επαναστατική διεθνής”. Ο φήμη του Bonanno ως “θεωρητικού” και καταδικασμένου συγγραφέα του χάρισε τη θέση του “ιδεολογικού ηγέτη” αυτής της ανύπαρκτης οργάνωσης, σύμφωνα με τις κατηγορίες. Στο εφετείο, η ποινή του έπεσε στα 3,5 χρόνια. Στην 1 Οκτώβρη, ο Alfredo Bonanno συνελήφθη κοντά στα Τρίκαλα, μετά από σύλληψη του αναρχικού Χρήστου Στρατηγόπουλου μετά από ένοπλη ληστεία τράπεζας. Ο Χρήστος Στρατηγόπουλος διατηρεί επίσης αναρχικές εκδόσεις (Σίσυφος, Επαναστατική Αυτοοργάνωση), ενώ ο Alfredo βρισκόταν ως προσκεκλημένος του στην Ελλάδα, για μια σειρά ομιλιών με αφορμή το βιβλίο του “Κυριαρχία και εξέγερση στην μεταβιομηχανική κοινωνία” που είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις του “Ελευθεριακου Ινστιτούτου Κοινωνικών Μελετών Ιωαννίνων” το οποίο λειτουργούσε ο Χρήστος Στρατηγόπουλος, ο οποίος από την σύλληψή του ήδη, ανέλαβε την πλήρη ευθύνη για την ληστεία της τράπεζας, αναφέροντας ότι κατέφυγε στην ενέργεια αυτή για προσωπικούς βιοποριστικούς λόγους, για την αποπληρωμή επαχθών τραπεζικών δανείων. Ο Χρήστος Στρατηγόπουλος, είχε συλληφθεί στα 1994 με τους αναρχικούς Antonio Budini, Jean Weir, Carlo Tesseri, και Βαγγελιώ Τζιούτζια κοντά στο Rovereto της Β. Ιταλίας, για ληστεία της τοπικής Αγροτικής Τράπεζας, και είχαν καταδικαστέι σε ποινές φυλάκισης, στα πλαίσια του θεωρήματος Marini, στο οποίο χρησιμοποιήθηκε μια νεαρή κοπέλα προκειμένου να “αναγνωρίσει” τους τέσσερεις αγωνιστές. Σε επόμενη φάση του θεωρήματος “διερευσε” φωτογραφία του Alfredo Bonanno (προ εικοσαετίας) σε σκίτσο των αρχών, στην κορυφή μιας πυραμίδας με γραμμές να τον συνδέεουν με τους συλληφθέντες και άλλους αγωνιστές.

Είμαστε μάρτυρες μιας επανάληψης τέτοιων μεθοδεύσεων και στην Ελλάδα, με τα δημοσιεύματα που “διαρρέουν” ανά λίγες μέρες σχετικά με πιθανή συμμετοχή του Alfredo Bonanno και σε άλλη ληστεία στο Αργοστόλι, καθώς στήνεται ένα κλίμα φυσικής εξόντωσης του “παππού” Alfredo, που παρά τα 73 του χρόνια και τη βεβαρυμένη υγεία του, δεν εγκαταλείπει τα “όπλα” του. Ορισμένα απ’ αυτά τα όπλα κρίνουμε θεμιτό να ρίξουμε στην μάχη που μαίνεται στην χώρα μας, καθώς το Κεφάλαιο αναδιαρθρώνεται, επιχειρώντας μια πρωτοφανή υποτίμηση της εργασίας και κατεπέκτασι των βιοτικών συνθηκών, μέσα σ’ ένα κλίμα εθνικής συναίνεσης των ιδεολογικών, συνδικαλιστικών και πολιτικών παραγόντων του, εκθέτοντάς τους έτσι σε κρίση. Ο διευθυντής τράπεζας-πασόκος-πρόεδρος της γσεε-και πρόσφατα προπυλακισμένος από απεργούς στην πορεία της 5/3, κάτι παραπάνω θα ξέρει επ’ αυτού. Να πάρουμε πίσω τους αιχμαλώτους μας, το απελευθερώσουμε το μέλλον, να αντιστρέψουμε την κρίση. Ακολουθούν κείμενα του Alfredo M. Bonanno. Σημείωση: Τα κείμενα αυτά (παρουσιάζουμε εδώ λόγω περιορισμένης άνεσης μερικά σύντομα κείμενα και σημειώσεις κι όχι τα κύρια έργα του συγγραφέα) γράφτηκαν δεκαετίες πριν, κι ανήκουν σε μια εποχή (της καπιταλιστικής αθωότητας-της υποθηκευμένης ευμάρειας και της επαναστατικής υποχώρησης) που για την Ελλάδα πέρασε ανεπιστρεπτί τον Δεκέμβρη του 2008. Με την έννοια αυτή, όπως σημειώνει κι ο συγγραφέας σε μια επανέκδοση του La Gioia Armata, πολλά απ’ τα ερωτήματα της εποχής έχουν απαντηθεί απ’ την ίδια την Ιστορία. Ωστόσο, η σκέψη παραμένει άξια ιδιαίτερης αναφοράς.


Friday, March 19, 2010

ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ/ ΓΙΑΝΝΕΝΑ


Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ/ ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Η αναγνώριση και η ανάδειξη συγκεκριμένων στόχων στο γενικότερο κοινωνικό πόλεμο δείχνουν πως "ο εχθρός" δεν είναι έννοια απροσδιόριστη και μυστηριακή. Στην πραγματικότητα το πλέγμα εξουσίας είναι διάχυτο και όχι συμπαγές όπως θέλει να ερμηνεύεται. Δεν είναι αόριστα "το κράτος και το κεφάλαιο", αλλά κάθε παρακλάδι και συνέπεια εξουσιασμού που βρίσκεται δίπλα μας, αρκεί να ΒΛΕΠΟΥΜΕ και όχι απλώς να κοιτάμε.
Σε μια προσπάθεια κατανόησης των οικονομικών σχέσεων και του δικτύου κεφάλαιο, επιστήμη, κοινωνία, και με μια ματιά στο internet, βρεθήκαμε μπροστά σε ένα εξόφθαλμο θέατρο του παραλόγου, μπροστά σε ένα θέρετρο επιχειρήσεων που ανταλλάσουν χρήμα και γνώση, κύρος και κέρδος. Ο Σ.Ε.Β. "...για μια σύγχρονη ανταγωνιστική Ελλάδα...", συμμετέχει στο δίκτυο "Πραξις" (δίκτυο για τη σύνδεση της έρευνας με την παραγωγή), όπου ως εταίρος συμμετέχει και το Ι.Τ.Ε., μια εταιρία που όπως η ίδια επικαλείται φέρνει σε αλληλεπίδραση, συνάφεια και συνεργασία τον βιομηχανικό με τον ερευνητικό κόσμο, τα κοράκια που απομυζούν χιλιάδες εργατών, με τον "κόσμο της κατανόησης του κόσμου και των μεγάλων επιτευγμάτων".
Βιομήχανοι υποθηκεύουν τις ζωές, απαγάγουν το χρόνο των υπηκόων τους, παράγουν, ξοδεύουν, "να κινείται το χρήμα"... Βουλιάζουν πλασματικά. Κερδοσκόποι "φιλάνθρωποι" που διαχειρίζονται το κεφάλαιο για την πάρτη τους και μόνο στόχο έχουν να το αυξήσουν. Με οποιονδήποτε τρόπο. Ανθρωπόμορφα αρπακτικά που κανένα πρόβλημα δεν έχουν να πατήσουν επί πτωμάτων για να ικανοποιήσουν την ακόρεστη όρεξή τους για κέρδος. "Προοδευτικοί, σύγχρονοι άνθρωποι", που μάχονται για την ανάπτυξη της χώρας, προσφέροντας θέσεις εργασίας και εξαίρετες επιδόσεις. το για ποιον (εκτός από τους ίδιους) παραμένει ένα μεγάλο "ερώτημα"... Σκληροί εκμεταλλευτές και δολοφόνοι της καθημερινότητας.
Και η επιστήμη; Υποτίθεται πως βρίσκεται στην υπηρεσία του ανθρώπου. Τον μελετά, τον αναλύει, τον καθορίζει, τον κατηγοριοποιεί, τον προβλέπει, τον γεννά και τον πεθαίνει ενίοτε, τον φροντίζει... Εκεί που η θρησκεία πεθαίνει, η επιστήμη γεννάται. Ο άνθρωπος απελευθερώνεται από τα δεσμά του αγνώστου, νομίζει ότι γίνεται κύριος της ζωής του, η θεώρηση της ''πραγματικότητας'' γίνεται μέσα από το πρίσμα της επιστήμης: μέθοδος, παρατήρηση, πείραμα. Όλες οι πτυχές του υπάρχοντος στηλοβατώνται από τις αντίστοιχες επιστήμες με στόχο την διαιώνισή του. Πολιτικές, οικονομικές, θετικές, ανθρωπιστικές επιστήμες στην υπηρεσία συστηματοποίησης των ζωών μας. Επιστήμη από ποιούς, για ποιούς και γιατί; Όποιος νομίζει ότι προέρχεται από φωτισμένους επιστήμονες, ηρωικές μορφές του σήμερα, για τον άνθρωπο με μόνο στόχο το καλό της ανθρωπότητας (αόριστο για τους αποκλεισμένους, πιο συγκεκριμένο για αυτούς που εξυπηρετούνται) ας ρίξει μια ματιά έξω από τον μικρόκοσμό του.
Τα κράτη οχυρώνονται με όρους ανταγωνιστικότητας, η επιστήμη δίνει όπλα, γίνεται όπλο. Φάρμακα που σώζουν ζωές και όπλα μαζικής καταστροφής, δηλητήρια και αντίδοτα, νέου τύπου φυλακές, συστήματα ελέγχου και καταστολής, λευκά κελιά, ψυχιατρεία, αναλύσεις συμπεριφορών, στατιστικές, γενετικά ανασυνδυασμένοι μικροοργανισμοί, προγράμματα διαχείρησης ενεργειακών πηγών.. Ο δρόμος και τα μέσα για να χαραχτούν
παιχνίδια βιοπολιτικής είναι ανοιχτός. Την ίδια στιγμή που τα Μ.Μ.Ε. πιστά στον ρόλο τους αναπαράγουν τα προτάγματα της κυριαρχίας και καθορίζουν την ''κοινή γνώμη'' διαφημίζοντας τα επιστημονικά επιτεύγματα, διαιωνίζοντας τον μύθο της αυθεντίας και όταν χρειάζεται αποτελώντας την φωνή της τρομοϋστερίας σε κάθε σπίτι.
Χωρίς να είμαστε πρωτογονιστές, είμαστε εχθροί της επιστήμης όπως αυτή υφίσταται, εχθροί των μέσων, των συνεταίρων και των στοχεύσεών της.
Και μέσα στο αλισβερίσι ανθρώπινου δυναμικού και υποδομών μπαίνει το πανεπιστήμιο. Ο φοιτητής -καλοκουρδισμένη μονάδα παραγωγής του αύριο- έχει την δυνατότητα να έρθει άμεσα σε επαφή με τους εκμεταλλευτές του. Το Τεχνολογικό Πάρκο (φορέας στήριξης για την εισαγωγή νέων και καινοτόμων τεχνολογιών τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα) χώρος παραχωρημένος από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 1:03 min απόσταση από ''το χώρο της ελεύθερης διακίνησης ιδεών'' φέρνει την παραγωγή κοντά. Φέρνει τον φοιτητή σε άμεση επαφή με την έρευνα ως εμπόρευμα, με τις επιχορηγήσεις, υπουργεία [ανάπτυξης και άμυνας (!)] και το ιδιωτικό κεφάλαιο. ''Νέοι μικροί θεοί'' κλεισμένοι στα εργαστήριά τους, δουλεύουν σαν σκλάβοι για το αόριστο καλό του ανθρώπου! Σίγουρα όμως για το καλό του κεφαλαίου. Διαχωρισμός: οι υπήκοοι αποξενώνονται μεταξύ τους. Ο επιστήμονας όπως και ο εργάτης αποξενώνεται από το αντικείμενό του, όπως και από την κοινωνία στην οποία απευθύνεται. Μηχανισμός εξομοίωσης των αρχών λειτουργίας της ''ανώτατης εκπαίδευσης'' με την κοινωνία της ελεύθερης αγοράς.
Βλέποντας κάπως έτσι, το πράγμα αρχίζει να ξεδιαλύνει αρκετά. Πέρα από στατιστικές, συσχετισμούς και αποδείξεις τοποθετούμε την επίθεση στο εδώ και τώρα, οι στόχοι είναι παντού, εντοπίζονται και τη σκυτάλη παίρνουν οι επιθυμίες. Χωρίς να είμαστε επιστήμονες αυτής της κοινωνίας συστηματικά επιδιδόμαστε στην καταστροφή της. Κάθε χτύπημα είναι ένα πλήγμα στην προγραμματισμένη ροή της καθημερινότητας. Το πλήγμα γίνεται μύνημα και φτάνει μέχρι τα επικεφαλή καθάρματα του σήμερα.
'Ετσι το μυνημα μας στάλθηκε τα ξημερώματα της Τετάρτης 17/3 τοποθετώντας 2 εκρηκτικούς μηχανισμούς αποτελούμενους από γκαζάκια και κάποια λίτρα βενζίνης, έναν στο Τεχνολογικό πάρκο του πανεπιστημίου και έναν στο Ι.Β.Ε.Ι. (ινστιτούτο βιοιατρικών ερευνών Ιωαννίνων), αντίστοιχα. Στέλνουμε τους πύρηνους χαιρετισμούς μας στους συντρόφους αντάρτες πόλεων. Αλληλεγγύη είναι η συνέχιση του αγώνα..
ΤΙΜΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ, ΟΙ ΕΧΘΡΟΠΡΑΞΙΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ...

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ Γ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ, Γ.ΒΟΥΤΣΗ, Η.ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Π.ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ΚΑΙ Β.ΧΡΥΣΟΧΟ'Ι'ΔΗ, Χ.ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ A.BONNANO

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΜΑΣΟΥΡΑ, ΧΑΤΖΗΜΙΧΕΛΑΚΗ, ΓΙΟΣΠΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ "ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ"
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ


ΑΛΧΗΜΙΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΟΣ

No comments:

Post a Comment